Toen ik hem ontmoette zei hij “Ik wil weer 100% aan het werk” Tja, wat zeg je dan als coach?
Mijn cliënt werkte voor zijn herseninfarct fulltime als leidinggevende in een voedselverwerkingsbedrijf. Na het infarct deed hij een revalidatietraject en kwam uiteindelijk weer terug op zijn werkplek. Daar ben ik ingeschakeld om met hem toe te werken naar een passende werkplek. Het liefst bij zijn oude werkgever natuurlijk.
Positieve instelling
Uit ervaring weet ik dat mensen met hersenletsel zeer zelden 100% terugkeren op hun werkplek. Tegelijkertijd gebeuren er soms toch wonderbaarlijke dingen die niemand had verwacht. Dus weten doe ik het niet. Maar één ding weet ik wel, een positieve instelling helpt enorm!
“Wat mooi dat je zo’n positieve instelling hebt. We gaan samen ontdekken wat haalbaar is en misschien lukt dat en misschien lukt dat ook niet.” reageerde ik. Toen keek hij me enigszins verbaasd aan. Nu is hij meer dan een half jaar verder en zei hij van de week tegen me: “Nou, ik denk dat 20 uur mijn max is, als ik dat red ben ik blij”.
Deze man leert stapje voor stapje beter met zichzelf en zijn nieuwe grenzen om te gaan. Zodat hij niet alleen duurzaam kan werken op zijn oude werkplek, maar zodat hij ook daarnaast thuis een fijne vader en partner kan zijn. Dat laatste gaat hij steeds belangrijker vinden, want dat is tóch het fundament voor de rest.
Rubiks kubus
Het is een lastig proces waarin hij zichzelf steeds weer tegenkomt. Samen sparren we regelmatig over wat hij vindt, voelt, wil en hoe hij dingen anders kan doen. Je kunt dit vergelijken met het doen van een Rubiks kubus waarin de kleuren staan voor alle belangrijke gebieden in je leven. Je kunt één kleur op orde hebben, maar als je aan de andere kleur gaat draaien, raakt de boel weer in de war. Een continue puzzel van aanpassen en veranderen, totdat je de juiste balans hebt gevonden en de kubus zes vlakken met elk één kleur heeft.
Je kunt je afvragen of iemand ooit (ook zonder hersenletsel) deze perfecte balans heeft, misschien voor even. Maar voor mensen met hersenletsel is deze balans vinden nog veel lastiger, omdat alles veel nauwer luistert en veel sneller weer uit balans raakt.
Zelfacceptatie
Ik heb vooral bewondering voor de manier waarop deze man zichzelf steeds meer neemt zoals hij nu is. Daar zit een heel mooi zelfacceptatie in die ik vele anderen ook toewens in hun proces. Als we onszelf kunnen omarmen en liefhebben hoe we nú zijn, ontstaat er ruimte om te kunnen genieten van de simpele dingen in het leven. Zoals we dat als kind ook konden, toen we nog geen oordelen over onszelf hadden.
Ik ben benieuwd wat uiteindelijk haalbaar is voor mijn cliënt. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat, wat het ook is, hij er vrede mee zal sluiten en er het beste van gaat maken.
Falko Gijzen
